زیبا سرای مرگور

لباس مردم منطقه مرگور:

از آنجا که لباس مردم کرد تقریبا به هم شبیه است، در اینجا بصورت کلی به ذکر مشخصههای بارز لباسهای زنانه و مردانه این ملت میپردازیم. این لباس نسبت به لباس سایر ایرانیان متفاوت است و بر اساس شرایط اقلیمی منطقه، که منطقهای کوهستانی و بسیار سرد است، طی زمان شکل گرفته، و رنگ بوزو یا شال یا سربند مردان وپوشاک زنان در هر طایفه نسبت به طایفهی دیگر، به خاطر مشخص شدن فرق میکند. مثلا طوایف بارزانی، مردانشان دارای سربندی به رنگ زمینهی سفید با خطوط خشتی قرمزند یا کردهای هرکی و شکاک دارای سربندی خاکستری هستند. در کل لباس مردم کرد عبارت است از:
لباس مردانه ؛ شامل:
1.بوزو و شال (جمدانی): عبارت است از یک فرجی بافتنی پشمی لطیف و ظریف که در مناطق کردنشین بافته میشود، همراه با شالی که دور آن بسته میشود.
2.شال کمر(شویتک یا پشتنه):پارچهاي تقريباً طويل و ظريف كه آن را به دور كمر خود ميپيچند.
3. پیراهن پشمی(کراس): که در حال حاضر پارچهای است.
4.نیمتنهی کوتاه (چوخک)
5. شلوار پشمی گشاد که در محل بافته و دوخته میشود و رشتههای بند آن در جلو بسته میشود.
در حال حاضر برای دوخت این لباسها به جای پشم از پارچه استفاده می شود.
6.کفش محلی که به آن گیوه گفته میشود ولی استفاده از آن از رواج افتاده و تنها در جشنها از آن استفاده می شود.
لباس زنانه ؛ شامل:
1.پیراهن بلندی که تا نوک پا را می پوشاند و عموما گلدار و رنگی است،(کراس).
2.شلوار زنانه که بسیار گشاد است و به حفظ کامل حجاب زن کمک می کند.(درپی)
3. دستمال سر یا روسری که اغلب به رنگهای قرمز،زرد و سبز است.(در گذشته یک روسری بزرگ، بنام کوفی بر سر می گذاشتند که دور تا دور آن را با تارها و منگولههای رنگارنگ میآراستند ولی امروزه تنها تعداد کمی ازپیرزنهای عشایر از آن استفاده میکنند.
4. کلیجه (سخمه) که همان جلیقه است.
5.شال کمر يا دستمال بند.
6. علاوه بر کراس که در بالا به ذکر آن پرداختم زنان یک عدد رو پوش بلند را که جلوی آن باز است را به روی کراس می پوشند،(فیستان) که این جامه بیشتر در بین کردهای کرمانج معمول است.